เห็นไหมว่ามันเป็นแก้วที่แตกแล้ว??
by aWarina Punyawan on Sunday, 16 October 2011 at 10:25
(รวมถึงเรื่องอื่น ๆ ด้วย)
นี่ คือคำสั่งสอนในศาสนาพุทธที่ฉันเรียนรู้มานานกว่าสามสิบปี มันเป็นปรัชญาที่ทำให้เห็นมุมมองที่ลึกซึ้งทำให้เราเข้าใจชีวิตมากขึ้น เข้าใจว่าชีวิตคือขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลง ทุกอย่างมีการเริ่มต้น (เกิดขึ้น)ตั้งอยู่และจบลงหรือสลายไปต้นไม้ ทุกต้นเกิดจากเมล็ดพันธุ์และจบลงในผืนดินในที่สุด ก้อนหินทุกก้อนเกิดขึ้นมีรูปแบบต่างๆ กันออกไปหลายรูปแบบแต่ ณ.เวลาหนึ่งมันก็จะย่อยสลายหายไปเป็นผุยผง ในโลกที่เราอยู่ ทุกสิ่งรอบตัวเรา ไม่ว่าจะเป็นรถ เป็นเครื่องจักร เครื่องใช้ เสื้อผ้าล้วนแล้วแต่จะเก่าและผุพังฉีกขาดไปเรื่อยๆ มันขึ้นอยู่แต่ว่า “เมื่อไหร่” เท่านั้นเอง
ร่าง กายของเราเกิดมาแล้วก็ต้องตายเช่นกัน เหมือนแก้วใบหนึ่งถูกสร้างขึ้นมาเป็นรูปทรงที่สวยงาม แต่มันก็มีวันแตก ฉะนั้นถ้าเราจะคิดง่าย ๆ ก็คือเราเตรียมตัวให้ยอมรับว่าแก้วมันต้องแตกวันหนึ่งเตรียมตัวเห็นมันแตก อยู่ตลอดเวลา เราก็จะไม่ประหลาดใจหรือผิดหวังที่มันแตก ฉะนั้นแทนที่จะรู้สึกเสียใจหรือเศร้าโศก เราจะรู้สึกภาคภูมิใจว่าเคยมีสิ่งนั้น เคยมีแก้วใบนั้นมากกว่า
วิธี เริ่มต้นฝึกฝนง่ายที่สุดคือ หาแก้วโปรดของคุณมาใบหนึ่งใบที่คุณใส่เครื่องดื่มที่คุณโปรดบ่อย ๆ ก็ได้ เอามันมาวางลงตรงหน้าคุณ ชื่นชมพินิจพิเคราะห์ความงามของมัน หยิบมาลูบคลำมันนึกถึงประโยชน์ของมันนึกถึงว่ามันรับใช้คุณมานานเท่าไหร่ แล้ววางมันลง พยายามจินตนาการว่ามันตกหล่นลงบนพื้นแล้วแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย พยายามมองให้ทะลุความจริงข้อที่ว่าที่มันระเกะระกะแตกอยู่คือมันเป็นรูปร่าง และความจริงพื้นฐานที่มันเคยเป็นมาก่อน แต่มันได้ถูกปรุงแต่งจัดขึ้นให้มีรูปทรงเพื่อใช้สอยเป็นแก้วใส่เครื่องดื่ม ให้คุณมาระยะหนึ่ง ตอนนี้มันก็แค่กลับคืนสู่ธรรมชาติแค่นั้นเอง
แน่นอนที่สุด ไม่มีใครอยากให้แก้วใบโปรดของตนเองแตก ไม่อยากให้มีความเสียหายหรือสูญหายเกิดขึ้นกับตนเอง หรือสิ่งที่ตนรัก
ปรัชญานี้ไม่ใช่ใบสั่งยาของหมอที่สั่งยารักษาให้คุณหายจากโรคได้ทันที ไม่ได้ให้คุณบรรลุสัจธรรมในบัดดล แต่มันสอนให้คุณค้นพบหนทางไปสู่ความสงบ ทำให้คุณมีมุมมองของชีวิต จะได้ไม่ร้อง”โอยตายแล้ว หรือ พระเจ้าช่วย มันเป็นยังนี้ไปได้ยังไง หรือคร่ำครวญกับโชคชะตา หรือไม่ก็กล่าวโทษบุคคลอื่น
คุณควรเรียนรู้ที่จะสนุกกับวิธีคิดใหม่ ๆ เกี่ยวกับมุมมองของชีวิตแล้วเผื่อบางทีคุณจะค้นพบว่าคุณมีความสุขกับการใช้ชีวิตของคุณมากขึ้นในแต่ละนาที
วารีนา ปุญญาวัณน์(เมย์)
16 ตุลาคม 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น